Bindingskracht

Zoals zo vaak de laatste tijd zocht ik het gezelschap op van Sanne, mijn beste vriendin. Met zorg selecteerde ik mijn soepel vallende oranje jurk, omdat de zijdezachte stof onder het lopen altijd als speels strelende handen over mijn lichaam bewoog. Onder de juiste omstandigheden leek de jurk mijn lichaam erotisch op te laden. Vaak had ik dan de indruk dat mijn verhitte uitstraling werd beantwoord door bewonderende blikken van tal van aantrekkelijke mannen.
Als brave huismoeder van twee schatten van kinderen hunkerde ik dan 's avonds naar de bevrediging van mijn volledig opgeladen lichaam. Helaas leek mijn echtgenoot vooral getrouwd met zijn werk en kwam ik steevast op de tweede plaats.

De vrolijkheid van Sanne werkte met regelmaat aanstekelijk op mij. Vol energie trok ze altijd goedlachs door het leven, terwijl ik wist dat ook zij het zwaar had. Het was meer dan een jaar terug dat haar perfecte huwelijk zonder waarschuwing abrupt was beëindigd, precies op het hoogtepunt van hun relatie.

Vandaag hoopte ik op een lange wandeling door het nabijgelegen bos, zodat er de tijd was om haar vragen te stellen over haar zoektocht naar een nieuwe partner. Het onderwerp leek verboden terrein, dat ze altijd uiterst geraffineerd wist te ontwijken. Vaak genoeg vroeg ik me af waarom deze aantrekkelijke jonge meid van 34 niet opnieuw een relatie aanknoopte? Moeiteloos kon ze toch elke begeerlijke vrijgezel aan de haak slaan? Ze had genoeg te bieden en zij had de vrijheid.

Geduldig wachtte ik tot Sanne boven klaar was met omkleden.
'Hé, dat kan écht niet,' riep ik verbaasd. Sanne had zo mogelijk de minst aantrekkelijk kleding uit haar kast bijeengezocht.
Zo wilde ik niet met haar op stap.
Ik dirigeerde haar het vaste hand opnieuw naar boven. Samen zochten we een outfit dat beter paste. De nauwsluitende spijkerbroek, witte halfdoorschijnende blouse en stevige zwarte pushup-beha sloten beter aan bij mijn plannen om als verleidelijke jonge vrouwen de omgeving wat op te warmen. Discreet trok ik me terug en gaf haar de ruimte om de andere kleren aan te schieten.
Toen ze wederom de trap afdaalde stokte mijn adem. Sanne had een ware metamorfose ondergaan. Naast de prikkelende kleding waren haar ogen licht aangezet en haar lippen gestift. De lange blonde lokken waren met zorg geborsteld en glommen in het binnenvallende zonlicht. Een zwarte schoudertas completeerde het geheel.
Als ik op vrouwen zou vallen, dan was mijn keuze nu definitief bepaald.

Met mijn auto reden we naar de rand van het bos, op zoek naar verkoeling onder het dichte groene bladerdek.
Het vakantieseizoen was nog niet begonnen en op de parkeerplaats stonden slechts weinig auto's, precies zoals je zou verwachten op een door de weekse dag. Ergens vond ik het jammer, want nu was er slechts een kleine kans dat ik kon genieten van bewonderende blikken van aantrekkelijke mannen.
Ik schoof mijn ondeugende, maar vooral ongepaste gedachten terzijde en richtte mijn volle aandacht op Sanne.
Ik wilde vandaag achterhalen hoe haar leven, en met name haar liefdesleven, er uit zag. Steeds opnieuw drong ik aan.
Het kostte al mijn aandacht om niet te vervallen in een politieverhoor.
Heel langzaam liet Sanne me toe, tot ze tenslotte vol passie iets meer los liet over het onstuimige liefdesspel dat ze zo vaak met Johan had beleefd. Ze vertelde over het spel met de touwen dat hen zo had geboeid. Al een jaar lang probeerde ze vergeefs een nieuwe partner te vinden, die over de rust beschikte om zacht en teder haar hoofd op hol te brengen. Ze had geen behoefte aan mannen die slechts geïnteresseerd waren in hun eigen bevrediging. Wat ze nodig had was een man die haar lichaam tot in alle uithoeken liet ontwaken, net zoals Johan destijds vrijwel dagelijks deed.
Terwijl ik aandachtig naar Sanne luisterde werd ik me bewust van de zachte tintelingen waarmee mijn licht meebewegende jurk mijn lichaam streelde op plekken die eveneens al zo lang hongerig wachtten op de onverdeelde aandacht van mijn eigen echtgenoot. Ik nam me voor om me vandaag niet door de zo vaak aandringende sombere gedachten te laten afleiden.
Ik wilde meer weten over het spel met de touwen. Voorzichtig drong ik aan bij Sanne.

'Iedereen kan toch zondermeer loskomen? Met één stukje touw kan je toch nooit iemand in bedwang houden?' riep ik verwonderd uit, nadat ze wat meer had verteld.
'Dat is nu precies het probleem in mijn zoektocht. Niemand schijnt zich daar een beeld bij te kunnen vormen. Toch hoop ik wel dat tal van partners subtiel met touw bezig zijn, want anders is het huwelijkse leven in mijn ogen verdomd saai.'
De dromerige blik in de ogen van Sanne bracht me nog meer in verwarring. Het lukte me niet om een beeld te vormen bij de stukjes touw die een partner helemaal klem konden zetten, zodat hij, of zij misschien, geen kant meer uit kon.
Hoe moesten ze elkaar dan verwennen?
'Je gelooft me niet hè ...,' beet Sanne me toe, om zich direct erna te verontschuldigen voor haar ongedurigheid.
Uit haar tas haalde ze een stukje touw van een kleine drie meter tevoorschijn. 'Dit is genoeg om iemands polsen zodanig op de rug te binden, dat loskomen zonder hulp onmogelijk is,' zei ze, met een stelligheid die geen weerwoord toeliet.
'Ja wel hoor ... Het zal wel kunnen...' Ik gaf haar maar gelijk. Deze discussie zou ik toch nooit van haar winnen.
'Zal ik je het eens laten ervaren Elien? Durf je het aan?' Met een uitdagende blik probeerde ze mijn moed in te schatten.
'Natuurlijk durf ik het aan. Wat denk je wel,' antwoordde ik haastig. Ik merkte mijn eigen onrust. Wat zat er achter haar voorstel. Toch ook bood het me direct de gelegenheid om haar ongelijk over de touwen overduidelijk te bevestigen.

Terwijl Sanne druk in de weer was om mijn rechterpols vast te binden aan de leuning van de brug, kroelden de vingers van mijn vrije linkerhand achter in haar nek door haar lange blonde haren. Ik merkte dat mijn onverwachtse tedere aanraking voor verwarring zorgde, over en weer. Haar handen werden onzeker, waardoor ze moeite had om het touw zorgvuldig aan te leggen. Pas toen ze opnieuw was begonnen, leek er meer schot in te komen.
Plagend liet ik mijn hand over haar rug dwalen en zocht de drievoudige sluiting van haar beha. Speels probeerde ik de haakjes met één hand los te krijgen. Opnieuw bracht het haar in de problemen, waardoor het nauwelijks wilde vlotten met het touw. Geduldig ging ik door met de onwillige sluiting, terwijl ik ondertussen genoot van de trillende vingers die moeizaam met het touw in de weer waren. Uiteindelijk lukte het haar toch om de knoop te leggen.
Sanne haalde een volgend opgerold stukje touw uit de knoop. Ze nam mijn andere pols in haar hand en legde hem tot op de leuning. Even nog overwoog ik om me alsnog fel te verzetten, maar ik hield me in. Driemaal wikkelde ze het touw over mijn pols en onder de leuning. Geraffineerd splitste ze het touw en voerde de korte uiteinden tussen mijn pols en de leuning. Op het moment dat ze de touwen strak trok wist ik dat ik volledig gevangen was. Zonder hulp kon ik onmogelijk meer loskomen. Een heftig golf van opwindende prikkels trok met een wilde schok door mijn lichaam, toen ik besefte dat ik weerloos aan haar grillen was overgeleverd.
'Je moet me losmaken. Nu direct,' wilde ik verward uitschreeuwen, maar mijn hese stem stokte in mijn keel.
Ik sloot mijn ogen toen nu háár vingers achter mijn hoofd door mijn lange haar streelden. Ik herkende de beweging.
Ze kwamen overeen met wat ik eerder bij haar had gedaan.

'Kan je nog loskomen?' fluisterde ze in mijn oor. Ondeugend sabbelde ze aan mijn oorlelletje, terwijl ze gevaarlijk dichtbij kwam staan, zodat ik de warmte van haar verhitte lichaam kon voelen.
'Eens kijken .... Zal ik maar eens de sluiting van jouw beha losmaken?' Ze wachtte niet eens op mijn antwoord. Haar hand gleed al over mijn rug naar beneden. Na een vergeefse zoektocht schoven haar vingers naar de voorkant op zoek naar de bevestiging. Geroutineerd doken haar vingers onder de soepele stof in de richting van mijn onbeschermde rechter tepel. Ik voelde het onverwachtse samentrekken van mijn tepelhofje. Mijn kogelharde tepel leek dwars door mijn jurk naar buiten te willen prikken. Het lukte me absoluut niet om de siddering te onderdrukken toen haar lange nagels diep in het tere, supergevoelige vlees boorden. Ik voelde geen pijn, wel de heerlijke, warme tinteling in mijn onderbuik.

'Geen beha,' vatte Sanne kort en bondig samen. 'Ik vraag me af ...'
Ik hoorde de ondeugende ondertoon in de zwoele stem en kromp ineen.
Nog voordat haar hand onverwachts langs de binnenkant van mijn dijen omhoog kroop, sloot ik uit pure wanhoop mijn benen. Van heel nabij hoorde ik haar onregelmatig, snelle ademhaling. Bijna vragend raakten haar klamme lippen mijn gortdroge mond. Haar tong bevochtigde mijn lippen en zochten ondertussen vergeefs een opening om binnen te dringen.
Terwijl ik me vol concentreerde op het afweren van deze ongewenste intimiteit, hadden haar vingers vrij spel tussen mijn andere lipjes. Ik kon voelen dat ik ongelooflijk nat was geworden. Bijna als vanzelf gleden haar uiterst bedreven vingers tussen en over mijn schaamstreek, zonder binnen te dringen.
Hijgend probeerde ik me te verzetten. Het openen van mijn mond was voor Sanne het sein om zowel met haar tong als met haar vinger uiterst behoedzaam wat dieper te gaan. Mijn laatste restje verzet smolt weg als sneeuw voor de zon.
Ik rukte aan de touwen op zoek naar de bevestiging dat ik machteloos was overgeleverd aan het heerlijke, doch uiterst ongepaste spel van Sanne. Niet langer kon ik me verzetten tegen de tintelingen die ik ervoer. Hijgend en gretig beantwoordde ik haar aandringende kussen. Bijna onbewust spreidde ik mijn benen zodat ze beter toegang had.
Vrijwel direct voelde ik haar speelse vingers.

'Waar heeft ze de ervaring opgedaan. Heeft ze vaker ...' Beduusd besloot ik mijn zondige gedachten maar voor later te bewaren, net als de vraag waarom het vrijen met deze vrouw zo opwindend was. Kwam het alleen maar door de touwen?

Een uur later probeerden we bij haar thuis, onder het genot van een koel glas witte wijn, de antwoorden te vinden.
Het lukte niet, waardoor we allebei wisten dat we samen nog af en toe met de touwen moesten spelen, ondanks onze voorkeur voor mannen in ons leven.

©Bindingskracht. Juli, 2011

Terug.